Maureen Birnie

Samen het avontuur van het denken en voelen aangaan. Niet als gids met pasklare antwoorden, maar als compagnon die samen met jou de diepte in durft te gaan. We onderzoeken niet alleen wat er speelt, maar vooral wat eronder ligt: de wortels van je verlangens, de bron van je twijfels, de horizon van je mogelijkheden.

De kunst van het vragen stellen, het durven stilstaan bij het onbekende, het omarmen van het mysterie dat ieder mens uniek maakt. Ruimte voor verwondering, voor het niet weten, voor het zoeken naar betekenis in de kleine en grote momenten van het bestaan. we ontrafelen samen de rode draad in jouw verhaal. Wat drijft je? Waar bots je op? Welke overtuigingen kleuren jouw blik op de wereld? Ik geloof dat echte verandering begint bij het stellen van de juiste vragen - vragen die je uitdagen, verwarren, maar vooral inspireren om nieuwe wegen te verkennen.

Mijn begeleiding is een uitnodiging tot reflectie, tot het herontdekken van je eigen wijsheid en het vinden van de moed om keuzes te maken die echt bij jou passen. geen standaardtraject, maar een uniek gesprek waarin jouw leven het vertrekpunt is.

Ik besluit vanuit eigen ervaringen verlies- en rouwtherapeut te worden.

Te weten dat we allen dat één warm deken nodig hebben als het leven koud wordt.

Bij mij kan je echt terecht met je eigen verhaal, waaruit ze ook bestaat! Het gaat over jouw verhaal!

Vertrouwen

Niet oordelend

Op jouw tempo

Niets moet- alles mag & kan.

Doelgericht werken, handvaten, motiverend niet opgelegd van 'bovenaf'.

Verandering binnenin bewustwording

Grootouders die niet langer kleinkinderen mogen zien, eenzaamheid, een waslijst aan levensvragen.

Vanuit mijn persoonlijke ervaring putten brengt me naar mijn werkelijke (aangeboren) passies. Als jong meisje verloor ik mijn vader, daar sta je dan als vijf- jarige...Een hoop vragen, een omgeving dat totaal veranderd. In 2000 veranderd het leven van mijn kinderen en mezelf drastisch. Na een nare scheiding sta ik er alleen voor en moet ik handelen naar 'best vermogen'. Eigen verwerking plus die van mijn kinderen, en dat is een pijnlijke. Alsnog, de situatie liet niet toe gehuwd te blijven. Mijn kinderen waren er zeker niet gelukkiger op geworden. In 2014 verlies ik mijn zus aan zelfdoding- de impact is op zijn minst verwoestend geweest voor ons als familie. Na 14 dagen vermist te zijn zal ze levenloos teruggevonden worden. In 2017 verlies ik mijn echtgenoot aan een hersentumor. Na acht maand thuis zorg gedragen te hebben voor hem besluit de tijd dat het tijd is om los te laten. Het leven heeft mij nooit gestraft.... ze schonk mij lessen en kracht om te begrijpen. Mede - leven op het pad Mens te zijn.